De Belgische kunstschilder Emile Fabry was een exponent van het symbolisme.
Emile Fabry genoot een opleiding schilderkunst bij Jean-François Portaels. Hij was een stichtend lid van de kunstkring genaamd Pour l’art en nam telkens deel aan de door hen georganiseerde tentoonstellingen. Ook was de kunstschilder lid van de Rozenkruisers en de Salon d’Art Idéaliste. In 1900 werd hij benoemd tot leraar aan de Brusselse Koninklijke Academie. Wanneer Emile Fabry tijdens de Eerste Wereldoorlog in Engeland verbleef, maakte hij kennis met het werk van de prerafaëlieten. Zijn monumentale schilderijen zijn symbolistisch en eerder zwaarmoedig. Emile Fabry zocht zijn inspiratie vooral in literaire thema’s en mythen. Een typisch motief in zijn schilderijen is dat van het onherroepelijk voorbijgaan van de tijd. Bekend is ook zijn sober, modernistisch jugendstilhuis met atelier op de bovenverdieping in Brussel. Het huis werd door de befaamde architect Lambot ontworpen en diende ook nog als atelierwoning voor Emile Fabry’s dochter, die eveneens als professioneel kunstschilder aan de slag ging.
