Karel Appel is een Nederlands expressionistische schilder en beeldhouwer die vooral bekendheid genoot als lid van de CoBrA-groep. Hij was actief tijdens de tweede helft van de vorige eeuw.
De kunstschilder Karel Appel ging in 1942 schilderkunst studeren aan de Rijksacademie van Amsterdam. Daar werd hij geïntroduceerd tot de kunstgeschiedenis, een domein die hem zijn hele carrière mateloos zou blijven inspireren. In deze periode ontmoette hij kunstenaars Appel Corneille en Constant Nieuwenhuys, met wie hij een goede vriendschapsband onderhield. In 1946 organiseerde Karel Appel zijn eigen solo-expositie in Groningen. Een jaar later begon Karel Appel zich ook toe te leggen op de beeldhouwkunst. Hierbij liet hij zich vooral beïnvloeden door het oeuvre van Jean Dubuffet, Picasso en Matisse. Zijn werkwijze was op zijn minst gezegd bijzonder; hij werkte vooral met afval en oude stukken interieur. De kunstenaar was ook de mede-oprichter van de Experimentele Groep in Holland, een kunstenaarsvereniging met leden als Theo Wolvecamp en Anton Rooskens. Bekender is ook de groep CoBrA, opgericht door een aantal Deense, Nederlandse en Belgische kunstenaars na een congres in Parijs. De leden van de kunstenaarsvereniging kregen in 1949 hun eerste expositie in het Stedelijk Museum van Amsterdam. Deze zou de geschiedenis ingaan als een echt schandaal, waarna Karel Appel zich teleurgesteld vestigt in Parijs. Toch breekt de kunstenaar in 1957 internationaal door, beginnend in New York. Hij ontwikkelde er zijn eigen stijl, die meer en meer evolueerde naar het abstract expressionisme. Zijn schilderijen zijn meestal uit meerdere lagen opgebouwd, waardoor ze een unieke diepte en typisch reliëf kregen. Na de ontbinding van CoBrA in 1552 sloot Appel zich aan bij Art Informel, een groep abstracte kunstenaars met onder meer Michel Tapié en Henri Michaux. Tegenwoordig bevinden de schilderijen van Karel Appel in de collecties van The Museum of Modern Art in New York en het Art Institute.
