Marinus Adrianus Koekkoek was een 19de-eeuwse schilder van de Nederlandse school. Hij was gespecialiseerd in het vervaardigen van landschappen, portretten, dieren en marines.
Als lid van een befaamde schildersfamilie kreeg de jonge Marinus Koekkoek een opleiding van zijn vader, Johannes Hermanus Koekkoek. Ook zijn broer, Barend Cornelis Koekkoek, onderwees hem in de kunsten. Zelf zou hij op zijn beurt dan ook zijn eigen zoon, Pieter Hendrik Koekkoek, de kneepjes van het vak aanleren. Toch zou hij nooit een opleiding aan de academie beginnen. De schilder koos daarom in het begin van zijn carrière voor een baantje als huis- en decoratieschilder. Daarnaast stond hij in voor de verkoop van verscheidene schildersbenodigdheden. Later, ongeveer vanaf het jaar 1837, specialiseerde Koekkoek zich net als zijn broer in het schilderen van landschappen. Hij verkreeg faam met zijn eigenzinnige schilderstijl en onderwerpen, waarop hij de nietigheid van de mens tegenover de overweldigende natuur wil benadrukken. Marninus Koekkoek werd zo langzamerhand bekend om zijn romantische weergave van landschappen. Zijn 19de-eeuwse schilderijen zijn dan ook meestal geen exacte maar eerder een poëtische weergave van de natuur. Ook gaat het voornamelijk over weidse en open zomertaferelen, waarin de bosschages minder zwaar zijn dan die in het werk van zijn broer. Kunstschilder Marinus Adrianus Koekkoek was vooral actief in Amsterdam, Kleef en Hilversum. Aan het einde van zijn loopbaan produceerde hij ook schilderijen met portretten, dieren en marines. Deze werden steeds goed ontvangen en erg gewaardeerd door zijn tijdgenoten. In 1847 kreeg de Nederlandse schilder dan ook een zilveren medaille voor een schilderij bij het genootschap Felix Meritis in Amsterdam. Hoewel zijn schilderijen meestal ingedeeld wordt in de romantische beweging, vindt zijn werk slechts gedeeltelijk aansluiting bij die in Duitsland, Engeland en Frankrijk. Typisch voor de Nederlandse romantische school is de nuchterheid en afkeer voor exotische fantasieën.
