Max le Verrier

Max Le Verrier werd in 1891 geboren als zoon van een Franse goudsmid. Door de scheiding van zijn ouders spendeerde hij het merendeel van zijn jeugd in internaten. In 1919 studeerde hij af aan de Haute École d’Art et Design in Genève. Daar kreeg hij les van de beeldhouwers Pierre le Faguays en Marcel Bouraine. Max le Verrier wordt beschouwd als een van de pioniers van de art deco. Deze decoratieve stijl, die de elegantie en figuratie van de art nouveau combineerde met de geometrie van het opkomend modernisme, was bijzonder populair tijdens het interbellum. De kleinsculptuur van Max le Verrier is daar een uitstekend voorbeeld van en valt te vergelijken met het werk van zijn leermeesters Pierre le Faguays en Marcel Bouraine. Gestileerde dieren, elegante lichamen en geometrische figuren zijn terugkerende thema’s. In zijn werk versmelten, trouw aan de art deco stijl, kunst en design. Veel van zijn beelden hadden ook een praktische functie als bijvoorbeeld, boekensteun of klok. Hij maakte onder meer een hele reeks lampen in de vorm van danseressen. Door hun onberispelijke afwerking en dure materialen ademen ze de luxe en grandeur van het Parijs van de jaren 20 en 30 uit. Het was ook daar dat Max le Verrier zich na zijn opleiding vestigde. In de buurt van de Eiffeltoren verkocht hij zijn werk aan de Parijse elite. In 1925 won hij een gouden medaille op de Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes. De Franse regering had deze tentoonstelling op poten gezet om de nieuw opkomende architectuur en design stijl te promoten. Deze stijl zou men later Art Deco gaan noemen. Max le Verriers leven werd getekend door de twee wereldoorlogen die hij actief meemaakte. Tijdens WO I was hij actief als piloot voor het Franse leger en tijdens WO II liet hij zijn atelier gebruiken door het verzet. De sculpturen van Max le Verrier kan je tegenwoordig bezichtigen in vele musea, onder hen het Musée d’Orsay in Parijs.