De Nederlandse kunstschilder Wijnand Nuijen kan beschouwd worden als een van de belangrijkste romantische schilders die actief waren in de vroege 19de eeuw.
Wijnand Nuijen werd al op vroege leeftijd geïnspireerd door de Franse en Engelse schilderkunst van zijn tijd. Na zijn opleiding aan de Haagse Tekenacademie, ontwikkelde hij dan ook al snel een iets lossere stijl met een uitgesproken kleurgebruik. Hij was de leerling van de befaamde landschapsschilder Andreas Schelfhout en kreeg ook les van kunstschilder Bartholomeus Johannes van Hove. De kwaliteit van zijn 19de- eeuwse schilderijen bereikte een hoogtepunt na zijn reis naar het pittoreske Normandië, waar hij sprookjesachtige schilderijen vervaardigde. Ondanks zijn vroege dood, was iedereen vrijwel overtuigd van zijn grote talent. Koning Willem ll bezat zelfs een schilderij in zijn kostbare collectie. In 1829 ontving hij zelfs een medaille voor zijn tekening van het Amsterdamse kunstgenootschap Felix Meritis. Aan het einde van zijn loopbaan specialiseerde Nuijen zich in het genre van het landschap. Samen met zijn goede vriend en schilder, Antonie Waldorp, reisde hij de kusten af van Frankrijk en bezocht hij verscheidene musea en salons in Parijs. Daar aanschouwde hij de romantische schilderijen van Eugène Isabey en John Constable, die hem diep raakten. Samen met Sam Verveer en Antonie Waldorp deelde hij een atelier in Den Haag. Zijn productie van schilderijen bleef hoog, tot zijn vroege dood in 1839.
