Alfons Blomme was een Belgische kunstschilder, beeldhouwer en etser, actief gedurende de 20ste eeuw.
Alfons Blomme werd aan het einde van de 19de-eeuw geboren in het West-Vlaamse Roeselare, waar hij omstreeks 1902 de Stedelijke Academie zou vervoegen. Vervolgens zou Blomme zich inschrijven aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Brussel, naast prominente leerlingen als Jean Colin, Rik Wouters en René Magritte. In de Belgische hoofdstad zou hij zijn eigen schilderstijl ontwikkelen, geïnspireerd door de art nouveau en de luministische schilderijen van Emile Claus. Na de Eerste Wereldoorlog, die hij tevens in Nederland zou doorbrengen, vond Blomme enige invloed in de Venetiaanse schilderkunst. Het jaar 1930 betekende het einde voor diens Venetiaanse periode: vanaf dan verbleef de kunstenaar enige tijd in Den Haag, waar hij zijn eigen atelier uitbouwde. Het oeuvre van Alfons Blomme omvat 20ste-eeuwse schilderijen, tekeningen, etsen en beeldhouwwerken die hij doorheen zijn carrière meermaals zou exposeren. Samen met onder meer Gustaaf Scorel, Daan Thulliez en Dora Rommelaere zou Blomme omstreeks 1934 de Oostendse Kunstacademie oprichten: hier was hij tevens gedurende vijf jaar als directeur actief. De 20ste-eeuwse kunstenaar overleed op 90-jarige leeftijd te Roeselare. Heden ten dage is het werk van Alfons Blomme op verschillende locaties te bezichtigen: onder meer het Mu.ZEE te Oostende en het Alfons Blommemuseum te Roeselare.
