Ben Viegers was een 19de-eeuwse Nederlandse kunstschilder, pastellist en tekenaar van de Haagse Kunstkring.
Ben Viegers, ook wel Bernardus Petrus Viegers genoemd, werd geboren in het artistieke Den Haag. Het is ook daar dat hij op zijn 18de artistieke studies zal starten aan de Academie van Beeldende Kunsten en tevens werd opgeleid tot kunstschilder door de Nederlandse schilder, Carel Bernardys Charles Dankmeijer. Niettemin wordt de invloed van zijn grootvader, een Haagse koetsenbouwer van groot belang, aldus leerde hij het precieze handwerk, het realistische tekenen, decoreren en verf mengen in het atelier van zijn grootvader. Viegers was één van de aanhangers van de Haagse Kunstkring waarbij grote schilders als Jan Toorop en Aris en Jan Knikker als lid actief waren. In de latere jaren daaropvolgend vestigde Ben Viegers zich in Nunspeet, waar hij verschillende kunstenaars ontmoette zoals onder andere de Nederlandse tekenaar en pastellist Jacobus Gerardus Jaap Hiddink alsook de Nederlandse schilder Johannes Jos Lussenburg. Te Nunspeet ging Ben Viegers een periode van experimenteren door en schilderde hij het liefst en plein air. Daarna maakte hij reizen naar Normandie en Bretagne samen met collega’s Jaap Hiddink en Henk van Leeuwen. Tijdens de tweede wereldoorlog bleef hij verder schilderen om zijn brood te verdienen, maar ook in opdracht. Omstreeks 1940 ging hij naar Castricum waar zijn duinlandschappen en zeezichten tot stand kwamen. In 1903 resideerde hij in Hilversum en vervolgens keerde hij terug naar Nunspeet. Het oeuvre van Ben Viegers bestaat onder andere uit stadsgezichten, zee- en havengezichten, landschappen, stillevens, duinlandschappen en bloemen. Deze schilderijen werden vervaardigd in een impressionistische stijl met opvallend kleurrijke impressies alsook wisselende stemmingen en indrukken. Het meest opmerkelijke is waarschijnlijk Ben Viegers zijn ervaringen met zowel licht als kleur die tot uitdrukking komen in zijn impressionistische schilderijen. Doorheen zijn levensloop kreeg zijn 20ste-eeuwse schilderijen heftige reacties wegens zijn gewaagde kleurengebruik en mediterrane toets, waardoor hij differentieerde van zijn collega’s. Ondanks de wisselende kritieken op zijn werk hield hij zijn vastberadenheid. Na het overlijden van Ben Viegers in 1947, was er een langdurige stilte. Ongeacht daarvan werden inspanningen gemaakt om zijn schilderijen te tonen in tentoonstellingen en werden er publicaties gemaakt over de kunstschilder.
