Charles Verlat

Charles Verlat, ook wel Michel Marie Charles Verlat of Karel Verlat genoemd, werd geboren in Antwerpen als zoon van een zeep- en oliemaker. Al van kinds af aan was Charles Verlat bezig met kunst, hij verkreeg tekenlessen van zijn moeder, Caroline Catherine Antonie Jacobs. In zijn geboortestad zou Charles Verlat een kunstopleiding aanvangen aan de academie in Antwerpen met Nicaise de Keyser als zijn leermeester. In 1847 reisde Charles Verlat naar Parijs waar hij contacten aanknoopte met onder andere academische kunstschilder Alexandre Cabanel, historische kunstschilder Jean-Louis Ernest Meissonier en de Nederlandse romantische kunstschilder Ary Sheffer. Omstreeks 1869 was Charles Verlat werkzaam voor de groothertog van Weimar, Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach. Ook werd hij gevraagd om les te geven aan de Academie van Weimar. Omstreeks 1875 vertrok Charles Verlat op studiereis naar het Midden-Oosten naar onder andere Egypte, Palestina en Syrië. Initieel schilderde hij bloemstillevens, diervoorstellingen, landschappen en portretten, doch tonen zijn werken later meer historische thema’s. Hij gebruikte merendeels water- en olieverf als materiaal. Rond 1877 werd Charles Verlat aanhanger van de kunstenaarsvereniging Société Royale Belge des Aquarellistes met kunstschilder Jean-Baptiste Madou als vooraanstaand figuur. Aquarel werd gebruikt als rechtstreekse uitdrukking van het handschrift en instantanéité. Vanaf 1879 werd Charles Verlat enige tijd actief als docent aan de Academie van Antwerpen. Vanaf 1869 werd hij leraar en directeur aan de Kunstschule in Weimar. Charles Verlat overleed op 66-jarige leeftijd in zijn geboortestad, Antwerpen.