Jean Baptiste Madou (1796-1877), ook wel als Jean-Baptiste Madou geschreven, was een Belgisch schilder van 19e-eeuwse schilderijen.
Ondanks zijn bescheiden afkomst slaagde Jean Baptiste Madou erin een studie aan de Brusselse Academie te beginnen, waar hij les kreeg van Antoine Brice. Nadien kon Madou aan de slag in het atelier van Joseph François. Bij zijn debuut op het Salon in 1813 won hij al meteen een prijs, maar de vroegtijdige dood van zijn vader dwong hem een meer lucratieve job aan te nemen. Enkele jaren lang werkte kunstschilder Jean Baptiste Madou voor de overheid en het leger als topografisch tekenaar. Terug in Brussel kwam hij het lithografisch atelier van Marcellin Jobard terecht, waar hij zeer bedreven werd in het steendrukken. Rond 1840 nam de vraag naar lithografische publicaties echter af, wat Jean Baptiste Madou ertoe aanzette om zich voortaan op schilderkunst te richten. Met zijn genretaferelen in de stijl van 17e-eeuwse meesters als Adriaen Brouwer en Jan Steen oogstte hij veel succes in binnen- en buitenland. Hij bleef actief tot op hoge leeftijd en stierf uiteindelijk aan een beroerte, die hij ironisch genoeg kreeg bij de opening van het Salon des Aquarellistes van 1877.
