Cornelis van Cleve, ook bekend als Cornelis van der Beke en zoon van de 16e-eeuwse schilder Joos van Cleve, was een Vlaamse renaissanceschilder van religieuze portretten en composities.
Als zoon van niemand minder dan de vooraanstaande 16e-eeuwse Oude Meester Joos van Cleve, verbaast het niet dat Cornelis van Cleve in zijn vaders voetsporen treedt en voluit voor het kunstenaarsleven kiest. Zijn eerste penseelstreken zet de Oude Meester in het atelier van zijn vader, waar hij tot de dood van zijn vader in 1540 zal blijven werken. Datzelfde jaar wordt Cornelis van Cleve meester in de Antwerpse Sint-Lucasgilde, waarna de Oude Meester woelige jaren tegemoet gaat: er wordt melding gemaakt van schulden en protestantse sympathieën, en in 1555 beslist de Oude Meester dan ook om naar Engeland te vluchten. Tevergeefs, zo blijkt, aangezien hij na een conflict met de prominente portretschilder Anthonis Mor krankzinnig zou zijn geworden. De antieke schilderijen van Cornelis van Cleve bevinden zich aanvankelijk onder de stijl van zijn vader, Joos van Cleve, maar evolueren geleidelijk aan richting de traditie van Frans Floris en Pieter Coecke van Aelst, waar de Italiaanse invloed duidelijk voelbaar is.
