Gonzales Coques (ca. 1618-1684) is een 17de-eeuwse oude meester vooral gekend voor zijn (groeps-)portretten. In 1626 sluit hij zich aan bij de Antwerpse Sint-Lucasgilde, waarschijnlijk als leerling van Pieter Brueghel de Jongere of zijn zoon Pieter Brueghel III. Hij wordt een meester in diezelfde gilde in 1640.
Omdat de stijl van antiek schilder Gonzales Coques aansluit bij die van Anton van Dijk, wordt hij vaak de ‘kleine Van Dijk’ genoemd. Vooral in de zeer luxueuze portretstijl wordt een gelijkenis gezien tussen Gonzales Coques en Antoon Van Dijk. De elegantie, zachte carnaten en uitgebreide stofwerking van Van Dijk zijn inspiratiebronnen voor de hier besproken oude meester. De hoge standing van de geportretteerden wordt dankzij deze techniek ook duidelijk. Nog meer dan Van Dijk zal Gonzales Coques de geportretteerden (ook wel ‘sitters’ genoemd) in hun leefwereld weergeven, zij het binnen of buiten.
Gonzales Coques maakte, met inspiratie van oude meesters als Frans Francken de Jongere, ook 17de eeuwse schilderijen van kunstgalerijen (dit is een genre dat in de 17de eeuw wel vaker voorkwam). Het schilderen van antieke schilderijen in een kunstwerk werd vaak door kunstenaars gebruikt om hun kunnen in de verf te zetten. Deze schilderijen worden gekenmerkt door een grote aandacht voor detail.
Coques’ schilderijen waren vaak in opdracht van de Antwerpse bourgeoisie en aristocratie. De oude meester zal ook werken als hofschilder voor het hof van Oranje in de Noordelijke Nederlanden en naar het einde van zijn leven toe voor de gouverneur van de Nederlanden.
Gonzales Coques trouwt met de dochter van kunstschilder David Rijckaert II en sterft uiteindelijk in Antwerpen, de stad waar hij geboren en voornamelijk actief was.
