Gustave Den Duyts was een 19e-eeuwse Vlaamse kunstschilder, pastellist, etser, graficus en aquarellist in de landschapsschilderkunst.
Hoewel de Vlaamse schilder Gustave Den Duyts geboren wordt in een familie van kunstliefhebbers en zijn vader, Charles Den Duyts, tekenaar is, mag hij geen kunstenaarsopleiding volgen. De 19e-eeuwse schilder leert zichzelf alle kneepjes van het vak en kiest op zijn 23e voor zijn grote passie: de schilderkunst. Na zijn opleiding deelt hij een atelier met schilder Jean Delvin en neemt hij deel aan het Driejaarlijks Salon van Gent, later sluit hij zich aan bij het Kunstgenootschap en bij de Cercle Artistique et Littéraire in Gent, waar hij onder meer Fernand Scribe en Armand Heins leert kennen. Gustave Den Duyts heeft al snel succes en ook in het buitenland blijft hij niet onopgemerkt: in 1877 wint hij zelfs een medaille op het Salon van Parijs. Naast een succesvol schilder, is de Vlaamse meester ook een excellente etser en tekenaar van landschappen en stadsgezichten. Met zijn schilderijen van de stad, waar hij eerst op Gent en daarna op Brussel focust, doet zijn artistieke taal denken aan Albert Baertsoen, Carolus Tremerie en Ferdinand Willaert. Ook de periferie is een geliefd onderwerp bij de veelzijdige schilder, maar zijn oeuvre aan schilderijen bestaat vooral uit landschappen, geïnspireerd op Gent en de Brabantse velden, met een occasioneel zicht op de Belgische kust, waar hij af en toe resideert omwille van gezondheidsredenen. Ook op het einde van zijn carrière, terwijl hij vecht tegen de gevolgen van longtering, blijft Gustave Den Duyts een autodidact in hart en nieren: hij start met het schilderen van portretten en zal ook heel wat schilderijen van bloemen met accessoires vervaardigen.
