De Belgische kunstschilder Henri Luyten genoot bekendheid voor zijn genre- en figuurstukken, landschappen en marines. Zijn schilderijen waren meestal vervaardigd in een unieke, haast impressionistische stijl.
De kunstschilder Henri Luyten volgde een schildersopleiding bij Charles Verlat aan de Antwerpse Academie. In de periode die daarop volgde verbleef hij in Parijs en Wallonië, waar hij een hele reeks onderscheidingen voor zijn werk kreeg. Uiteindelijk vestigde hij zich ook in de Scheldestad, waar hij op het platteland bij Brasschaat veel inspiratie voor zijn schilderijen haalde. De uit Nederland afkomstige schilder kreeg in 1890 een Belgische nationaliteit. Henri Luyten werd ook medestichter en voorzitter van de kunstenaarsgroepering Als Ich can. In 1915 werd hij benoemd tot docent aan de Koninklijke Academie van Antwerpen. Wanneer hij in België na de Eerste Wereldoorlog beschuldigd werd van steun aan de Duitsers ging Luyten een tijd lang in Noord-Duitsland wonen. Zijn bekendste schilderij is waarschijnlijk dat van Het Gulden Doek van Vlaanderen, waarin hij de hoofdfiguren van de Vlaamse geschiedenis verbeeldde.
