Jean Beraud was een kunstschilder werkzaam in Parijs van Russische afkomst.
La vie moderne, de stadsgezichten van de bekendste kunststad Parijs tijdens de Belle Epoque worden exact weergegeven in de 19de-eeuwse schilderijen van Beraud. De boulevards van Parijs met de vele bewoners die door de straten lopen zullen zijn oeuvre kenmerken, dit in een academische stijl van zowel de bomen, straten, huizen en figuren. Jean Beraud startte zijn kunstopleiding bij Léon Bonnat, een Franse kunstschilder die werkte in een academische stijl. Opvallend zijn de schilderijen die niet alleen het dagelijkse leven tonen in Parijs, maar daarbij Bijbelse personages die nauw verbonden waren met het dagelijkse, het is voorkomend dat mensen zijn werken een vorm van satire noemen hierdoor. Later besloot Beraud ook genreschilderijen en portretten te vervaardigden. Pas op 4-jarige leeftijd, na het overlijden van Jean Beraud zijn vader, immigreerde Beraud samen met zijn moeder naar Parijs waar hij zou werkzaam zijn tot aan het einde van zijn leven. Een eerste succes met zijn schilderijen kende hij pas aan het einde van jaren 1870. De kunstenaar ontmoette verschillende kunstenaars uit Parijs waarvan Puvis de Chavannes, een symbolistische schilder, Joseph Meissonnier, een Franse landschapschilder en Rodin, een van de meest belangrijke beeldhouwers uit de 19de eeuw uit het modernisme. Samen zullen ze een kunstenaarsvereniging oprichten La société nationale des beaux-arts, dit in het jaar 1862. Er is een voorzitter die een schilder moet zijn en een ondervoorzitter die een beeldhouwer is. De groep kende twee periodes, de eerste waarin Théophile Gautier de voorzitter was en de tweede periode waarin Joseph Meissonnier de voorzitter was, die veranderingen bracht in de groep, de vereniging hield jaarlijkse salons. Uiteindelijk stierf Jean Beraud op 86-jarige leeftijd.
