De Franse kunstschilder Jean-Baptiste Greuze genoot bekendheid voor zijn portretten, genretaferelen en historiestukken.
Jean-Baptiste Greuze studeerde bij Charles Grandon in Lyon en later aan de Académie Royale de Peintureet de Sculpture in Parijs, bij Charles Joseph Natoire. Zijn 18de-eeuwse schilderijen, steeds sentimenteel en moraliserend van aard, boekten vrijwel meteen succes en werden al snel aan kunstminnende verzamelaars verkocht. Hij ondernam tussen 1755 en 1757 een reis door Italië, die hem inspireerde om in een meer italianiserende stijl aan de slag te gaan. Bij zijn terugkomst in Frankrijk liet hij zijn werk tijdelijk beïnvloeden door de revolutionaire sfeer die in Frankrijk heerste, gecombineerd met de verfijnde rococo stijl. Jean-Baptiste Greuze’s eerste steun kwam van twee gevestigde academici; Louis de Silvestre, de directeur van de Académie, en Jean Baptiste Pigalle, een Franse beeldhouwer. Toch was zijn band met de Académie aan het einde van zijn carrière niet meer optimaal. Uit ontevredenheid over zijn ongunstige plaatsing in het tekenatelier, nam hij niet deel aan de door de instantie georganiseerde wedstrijden. Zijn belangrijkste leerling was Constance Mayer.
