Jef Lambeaux was een 19de-eeuwse beeldhouwer van de Belgische School.
Jef Lambeaux werd in het 19de-eeuwse Antwerpen geboren als oudere broer van genreschilder Jules Lambeaux. Oud meester Lambeaux onderging een opleiding aan de Antwerpse Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, waar hij les kreeg van onder meer Belgisch beeldhouwer Joseph Geefs en romantisch kunstschilder Nicaise De Keyser. Jef Lambeaux zou gedurende een korte periode verblijven bij zijn vriend, kunstschilder Jan Van Beers. Zijn beeldhouwkunst werd sterk geïnspireerd door Italiaans kunstenaar Giambologna, meer bepaald de dynamiek en kracht in zijn menselijke voorstellingen. Lambeaux was naast kunstenaars als Félicien Rops, James Ensor en Théo van Rysselberghe een van de oprichters van de Belgische kunstgroepering Les XX, maar zou een jaar later de kring reeds verlaten wegens een ongenoegen over de opkomende avant-garde. De sculpturen van Jef Lambeaux zouden wel wat ophef veroorzaken wegens hun unieke stijl, onder meer op Het Brusselse Salon van 1893 en de Wereldtentoonstelling van 1905 in Luik. De oude meester produceerde doorheen zijn leven onder andere zo’n twintig publieke monumentale sculpturen, verschillende portretbustes, sculpturale reliëfs en een bronzen zelfportret. Jef Lambeaux zou steevast in eenzelfde realistische stijl blijven werken, ondanks de populariteit van het symbolisme en het opkomende modernisme. Jef Lambeaux overleed op 56-jarige leeftijd in Brussel.
