Leonor Fini, ook wel gekend als Eleonor Fini was een Argentijnse surrealistische kunstenaar uit de 20ste eeuw.
Ze was schilder, decormaker, grafische kunstenaar, schrijfster, lithograaf, productontwerper en graveur, zo werkte ze in verschillende domeinen en telkens in de surrealistische stijl die ontwikkeld en bekend was geraakt na de Eerste Wereldoorlog. In die tijd werden vrouwen vaak niet de kans gegeven die ze wilden om een bekende kunstenaar te worden en werden vaak in de achtergrond geduwd. Desondanks is het geval zo van Eleonor Fini dat ze één van de bekendste vrouwelijke kunstenaars uit de 20ste eeuw was in het algemeen. Naast haar werken worden haar foto’s (door kunstenaars als Man Ray gemaakt) ook wereldwijd verspreid. Toen werd ze al gekend onder andere door andere vrouwelijke kunstenaars die iedereen meer vertrouwd is zoals Frida Kahlo en Meret Oppenheim. Ook al situeert men Leonor Fini in de kunststroming van het surrealisme, zag ze dit zelf anders. Van kleins af aan werd Fini geïnspireerd door de leer van de anatomie, daarnaast werd ze geïnspireerd door oude meesters die ze leerde door haar bezoeken naar museums. De kunstenaar kende echter geen kunstopleiding, dit kan te maken hebben met de weinige vrouwenrechten die er toen waren. Pas wanneer Leonor Tristi eenentwintig jaar werd, immigreerde ze naar Milaan, waar ze een interesse had in de Italiaanse kunst. Aldaar participeerde ze in haar eerste tentoonstelling. Daarna verhuisde ze naar het kunstcentrum van de wereld, Parijs. Ginds kwam ze in contact met de surrealistische schrijvers die haar visie op de wereld veranderden. De bekende kunstenaar Max Ernst werd zelfs haar geliefde in de jaren 1930. Haar thema’s die het meest voorkomen in haar schilderijen waren de relatie tussen de man en de vrouw, alhoewel deze eerder complex geoogd werd. De vrouw was dominant aanwezig terwijl mannen nogal passief waren. Opvallend worden vaak zelfportretten gebruikt voor de vrouwen die Fini afbeeldde. Vrouwen hadden toen namelijk niet altijd toegang tot modellen, de kunstenaar zelf portretteren was makkelijker en goedkoper. Op uitnodiging van kunstverzamelaar Julien Levy, trok Fini naar New York wanneer ze achtentwintig jaar was. Opvallend is dat ook daar Fini in de Amerikaanse wereld van het surrealisme terechtkomt en er vrienden wordt met kunstenaars als Joseph Cornell. MOMA had onder andere het genoegen haar werk toen te presenteren. Decormaker en kostuumontwerper was ook één van haar specialiteiten vooral in de theaterkunst, film en opera. De maskers en kleren waar uniek gemaakt door Fini, zo veel dat ze prijzen won met haar kostuums. In het algemeen wordt de vrouw vooraan geschoven in het werk van Leonor Fini, in eerder unieke en vreemde gedaantes, vaak in zelfportretten. Zelfs kleuren differentiëren, soms heel donkere kleuren en af en toe een heel helder palet die werd toegepast in de 20ste-eeuwse kunstwerken van Fini. Tenslotte is Fini naast schilder ook het meest gekend in de theaterwereld door haar bijdrage aan designs voor decors als kostuums- en maskerontwerpen.
