Louis Emile Antoine Maxime Buisseret was een Belgische kunstschilder, graficus en tekenaar uit de 1ste helft van de 20ste-eeuw.
Louis Buisseret werd in 1888 in Binche geboren als zoon van een plaatselijke leraar. Als fervent tekenaar startte hij in 1904 aan de academie in Bergen. Daar kreeg hij les van Louis Greuze en Emile Motte. Daarna ging hij onder Jean Delville en Herman Richir verder studeren aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel. In 1911 won hij de prestigieuze Prix de Rome. Na zijn studies maakte Louis Buisseret een lange reeks studiereizen door Europa. Hij ging de werken van renaissancekunstenaars als Andrea Mantegna en Rafaël bestuderen in Italië en trok ook naar Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Spanje en Portugal. Louis Buisseret schilderde vooral portretten, naakten en stillevens. Zijn vrouw Emelie Empain stond vaak model. Kenmerkend voor zijn 20ste-eeuwse schilderijen zijn de lichte frescoachtige kleuren. Deze werken kunnen worden gezien als een moderne interpretatie van de quattrocento kunst die hij op zijn reis naar Italië bestudeerde. In zijn werken uit de jaren 30 zien we invloeden van Giorgio de Chirico. In de jaren 40 en 50 schilderde Louis Buisseret vooral stillevens. Deze zijn heel gedetailleerd en sereen. Parallellen met meesters uit de 17de-eeuw kunnen daar getrokken worden. In 1928 richtte hij, na een weigering op het salon van Leuven, samen met Léon Eeckman de kunstenaarsvereniging Nervia op. Deze moest de rechten van jonge Waalse kunstenaars beschermen. Een jaar later volgde hij Emile Motte op als directeur van de academie van Bergen. In 1948 mocht hij deelnemen aan de Biënnale van Venetië. In 1952 werd hij commandeur in Leopoldsorde. De schilderijen van Louis Buisseret zijn tegenwoordig te bezichtigen in het Musée des Beaux-Arts in Bergen.
