Otto van Rees was een in Duitsland geboren kunstenaar uit de eerste helft van de 20ste-eeuw.
Otto Van Rees werd in 1882 geboren in het Duitse stadje Freiburg-im-Breisgau. Hij groeide op in een intellectueel en socialistische milieu. Zijn vader was de stichter van de in Blaricum gelegen christen-anarchistische Kolonie van de Internationale Broederschap. Daar ging hij in 1902 ook gaan wonen met zijn toekomstige vrouw en collega Cathérine Dutilh. Otto van Rees kreeg lessen van Jan Toorop en Herman Heijenbrock, maar was grotendeels autodidact. Dit maakt het gemakkelijker om los te komen van conventies. De stijl van zijn 20ste-eeuwse schilderijen evolueerde over de jaren heen van luminisme naar fauvisme, en uiteindelijk naar het kubisme. Hij was sterk verweven in het Parijse avant-garde milieu. Daar kwam hij in contact met collega’s zoals Piet Mondriaan, Pablo Picasso, Fernand Léger en Kees van Dongen. Tijdens de eerste wereldoorlog vluchtte Otto van Rees samen met Cathérine Dutilh naar het neutrale Zwitserland. Daar vertoefden ze in de scene rond het beruchte Cabaret Voltaire. Ze hadden er veel contact met Hans Arp, met wie ze ook samen baanbrekend werk tentoonstelden. Doorheen de jaren 20 en 30 verhuisde het kunstenaarskoppel regelmatig. Ze verbleven vaak in Deurne in Nederland, Parijs en Ascona in Zwitserland, waar zich een belangrijke vrijdenkerskolonie had gevormd. Halverwege de jaren 30 vestigde Otto van Rees zich in Utrecht waar hij zou blijven wonen. Daar deelde hij een atelier met onder meer Gerrit Rietveld en Ries Mulder. Zijn schilderijen waren toen uitgesproken kubistisch. Hij was zelfs lid van de anti-surrealistische groep Cercle et Carré. In de laatste decennia voor zijn dood in 1957; maakte hij nog veel reizen naar onder meer Joegoslavië en Griekenland. Otto van Rees kan als één van de sleutelfiguren uit de kunst van de 20ste-eeuw worden beschouwd door zijn innovatieve werk en de contacten met andere kunstenaars.
