Piet Mondriaan was een 19de-eeuwse kunstschilder, tekenaar, aquarellist en etser van Nederlandse oorsprong.
Piet Mondriaan, ook wel Pieter Cornelis Mondriaan, werd geboren in het laat-19de-eeuwse Amersfoort en kreeg al snel zijn eerste kunstvorming onder schilder Jan Braet von Überfeldt. Na een verhuis naar Amsterdam vervolledigde Mondriaan zijn studies aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten, waar hij onder meer Nicolaas van der Waay en August Allebé als leermeesters had. Omstreeks 1894 vervoegde de kunstschilder de Maatschappij Arti et Amicitiae, een kunstenaarsvereniging met leden als Jan Sluijters, Bernard Blommers en Lourens Alma Tadema. De vroege schilderijen van Piet Mondriaan tonen figuratieve landschappen, stillevens en portretten met invloeden van het symbolisme en realisme. Na een ontmoeting met schilders Leo Gestel en Jan Sluijters ging Mondriaan enige tijd in een luministische stijl te werk, waarna hij zou experimenteren met het fauvisme en neo-impressionisme. Na een bezoek aan Parijs in 1911 ontdekte Piet Mondriaan het kubisme: dit betekende een waar keerpunt in zijn carrière. Vanaf deze periode tonen zijn 20ste-eeuwse schilderijen geen figuratieve, realistische weergaven meer en richtte hij zich tot de pure abstractie. Omstreeks 1916 richtte Mondriaan samen met schilders Bart Van der Leck en Theo Van Doesburg een groepering op voor abstracte kunstenaars, wat later “De Stijl” genoemd zou worden. Zijn laatste levensjaren zou Piet Mondriaan in New York spenderen, waar zijn schilderijen een meer speelse ondertoon zouden krijgen. Mondriaan overleed hier dan ook op 71-jarige leeftijd.
