Gebeten door de zee en het maritieme leven, verlaat Paul-Jean Clays zijn internaat in Boulogne om zijn hart te volgen en mee te reizen als scheepsjongen op een kustvaartschip. De jonge Paul-Jean Clays vereeuwigt naderhand zijn impressies van het leven op zee in een schetsboek, terwijl hij via zelfstudie langzaam maar zeker de olieverftechniek onder de knie krijgt. Zijn trefzekere hand en overduidelijk talent zorgen ervoor dat hij de Parijse Horace Vernet leermeester mag noemen. Na een meer dan succesvol jaar in Parijs, keert de 19e-eeuwse schilder terug richting Brussel, waar Clays de Oostendse schilder Louis Serruys onder zijn vleugels neemt. Zijn romantische, doch realistische stijl die doet denken aan Louis Verboeckhoven resulteren in zijn naam als gevestigde waarde in de kunstwereld. Rond 1860 verlaat Paul-Jean Clays echter zijn romantisch-realistische stijl en evolueren zijn schilderijen richting meer realiteitszin, waarmee hij veel dichter bij het impressionisme komt. De succesvolle marineschilder kent een ongezien groot oeuvre, te herkennen aan een helder en fris palet met spontane composities en realistische scenes.
