Gebruik van tin bij het schilderen van portretten

Zelfs in de meest religieuze altaarstukken zijn portretten van opdrachtgevers en andere belangrijke figuren van die tijd terug te vinden. Zie maar de 7 sacramenten van Rogier van der Weyden. Vooral op de zijpanelen staan meerdere figuren die niet per sé tot het religieuze verhaal behoren, en dus te plaatsen zijn als opdrachtgever en/ of mecenas.

Het correct portretteren van die - op dat moment meestal nog levende - figuren, is een hele klus. Een opdracht kwam niet altijd uit het land van afkomst van de kunstenaar, wat dus betekende dat de kunstenaar zou moeten reizen om het antieke schilderij van accurate en realistische portretten te voorzien. Op zich geen onoverkombaar gegeven, ware het niet dat het paneel of doek - dat vaak meterslange en -hoge dimensies aannam- dan eigelijk zou moeten kunnen meereizen, soms naar meerdere locaties in het buitenland. Daarboven op kon de kunstenaar niet gewoon in zijn land van afkomst vertrouwend op zijn geheugen de portretten schilderen: opdrachtgevers wilden vaak garantie dat ook hun portret waardig zou zijn om weer te geven op het uiteindelijke werk.

Al snel vinden kunstenaars een oplossing op het euvel. Ze merken op dat een blaadje tin zich goed leent tot het schilderen van kleine details, en dat het tevens mogelijk is het met groot detail in een schilderij te kleven. Op die manier konden de portretten ook meerdere malen opnieuw geschilderd worden, en in verschillende fasen goedgekeurd worden door de opdrachtgever.