Juan de la Corte
Naast Italië, Frankrijk en Engeland was ook Spanje een populaire bestemming voor kunstenaars uit de Nederlanden. Juan de la Corte (1597-1660), werd geboren Antwerpen, maar emigreerde al vroeg in de 17de eeuw naar Madrid. Op dat moment, in de vroege 17de eeuw, kon de Spaanse kroon een seculier werk zoals die van De La Corte wel smaken. Zijn focus lag op perspectiefwerkingen, landschappen en gevechtsscènes in een historische context. Deze kwaliteiten werden door de Spanjaarden gezien als ‘typisch Vlaams’ en dus enorm geapprecieerd dankzij het hoge aanzien van de Nederlanden op artistiek vlak.
De 17de-eeuwse schilderijen van Juan de la Corte kennen een sterke perspectiefwerking, die vaak op (het interieur van) gebouwen wordt toegepast. Meestal zijn er ook groepen figuren op de antieke schilderijen terug te vinden, waarbij de proporties niet altijd kloppen. Het detail op de antieke schilderijen is vaak uitgewerkt naar belangrijkheid van de afgebeelde personen: een belangrijk figuur op de voorgrond zal meestal sterk uitgewerkt zijn, de figuren op de achtergrond kennen nagenoeg geen detail. Qua kleurwerking hebben de werken meestal een donkere tonaliteit.
In de competitie om hofschilder te worden aan het hof van Madrid moest oud meester Juan de la Corte veel tegenstanders verslaan, en zelfs wanneer hij de job weet te bemachtigen moet hij zichzelf continu bewijzen. Uiteindelijk valt zijn (nogal onveranderlijke) stijl uit de gratie van de Spanjaarden, verliest de la Corte zijn positie als hofschilder en eindigt hij zijn leven in armoede. Zijn strategie om zichzelf als ‘Vlaams’ te presenteren bezorgde hem dus niet alleen de hoogtepunten van zijn carrière, maar ook de dieptepunten.
