De Oude Meester Adriaen van der Werff leefde tussen 1659 en 1722. Hij werd geboren in Kralingen, een wijk in Rotterdam, en overleed in diezelfde geboortestad.
Als classicistisch kunstschilder en architect genoot Adriaen van der Werff veel bekendheid voor zijn ontwerpen. Als zoon van een molenaar kreeg de jongen al op jonge leeftijd een schildersopleiding. Daarvoor trok hij naar de befaamde Eglon Hendrick van der Neer in Rotterdam. Zijn talent was uitzonderlijk; op een leeftijd van twaalf jaar specialiseerde hij zich in het schilderen van kledij en stoffen. In 1676 vestigde hij zich als zelfstandig 17de eeuwse kunstschilder en werd kort daarna ook hoofdman van het Sint-Lucasgilde. Adriaen van der Werffs kunde trok al snel de aandacht van keurvorst Johann Wilhelm von der Pfalz. Hij liet hem dan ook een portret en een Salomonsoordeel vervaardigen. Hierna werd de Oude Meester benoemd tot hofschilder, met als gevolg dat hij meerdere keren naar Düsseldorf reisde. Deze periode, waarin hij overigens ook tot de adelstand verheven werd, was zeer vruchtbaar en succesvol; hij ging door als de beste antieke schilder van de Nederlanden. Zijn oeuvre van antieke schilderijen is dan ook aanzienlijk. Van der Werff schilderde wel honderden Bijbelse en mythologische voorstellingen genrestukken in een zeer nobele stijl. Hier is zijn Zelfportret met het dubbelportret van zijn vrouw en dochter uit 1699 een toonaangevend voorbeeld van.
