De Nederlandse kunstschilder Antoon van Welie staat bekend als ‘de laatste decadente schilder’. Zijn portretten en genrestukken situeren zich op het kruispunt tussen stromingen als het symbolisme, postimpressionisme en luminisme.
De carrière van Antoon van Welie nam een vlucht na zijn opleiding in België en eerste tentoonstellingen in Parijs. De kunstschilder verbleef een tijd lang in Parijs, Londen en Rome. Uiteindelijk vestigde hij zich in Den Haag, waar hij zijn eigen atelier had. Daar vervaardigde hij vooral portretten van bekende staatslieden en leden van de Koninklijke familie. In het toenmalige kunstlandschap werd hij al snel gezien als dé portrettist van de internationale, mondaine samenleving. Daarnaast werd hij bekend voor zijn symbolistische schilderijen, die erg gewaardeerd werden door de Franse kunstcriticus Camille Mauclair die een monografie aan hem wijdde. Antoon van Welie was een typisch fin-de-siècle kunstenaar. Hij begaf zich in kringen van schrijvers, adellieden, acteurs en politici. De bijnaam van ‘de laatste decadente schilder’ heeft hij hieraan te danken. Hij vervaardigde de portretten van Louis Couperus, Willem Kloos, Yvette Guilbert en Sarah Bernardt. Toch zouden zijn vroege 20ste eeuwse schilderijen gedurende lange tijd blijven balanceren tussen afkeuring en appreciatie. Zijn belangrijkste navolgers zijn zijn leerlingen; Jan Bogaerts en Antoine Lewin.
