Wanneer oud meester Carsitan Luyckx in 1623 te Antwerpen geboren wordt, was een rijk gevulde Vlaamse canon omtrent de 17de eeuwse schilderkunst al onderweg: kunstenaars als David Teniers, Adriaen Brouwer, Philips de Marlier, Frans Francken III… zwaaiden de plak.
Philips de Marlier en Frans Francken III waren tevens de leermeesters van 17de-eeuws kunstschilder Carstian Luyckx. Het schilderen van historieschilderkunst, dat hij leerde bij oud meester Frans Francken III, liet hij in zijn latere carrière achterwege: de opleiding van stillevenschilder Philips de Marlier was echter wel zeer invloedrijk. Na de dood van Luyckx belandde zijn oeuvre in complete vergetelheid: zijn antieke schilderijen genoten weinig tot geen standing, met als resultaat dat op de dag van vandaag slechts twee genre-werken zijn overgeleverd. De werken van Carstian Luyckx dragen vaak een ‘vanitas’ boodschap in zich: het leven is eindig, en de wereldlijke geneugten zijn slechts van voorbijgaande aard. Dit wordt vaak weergegeven door rottend fruit, spiegels, skeletten of gepelde citroenen. Naast oude meesters als Peter Paul Rubens, de Brueghels of Daniel Seghers, schilderde deze old master eveneens zogenaamde ghuirlandes: hierbij wordt een vaak cirkelvormig bloemstuk weergegeven, met in het midden eventueel een devotiestuk. In dit genre waren collaboraties tussen kunstenaars met verschillende specialisaties de norm.
