Eugène Joseph Verboeckhoven (1798-1881), meestal kortweg Eugène Verboeckhoven genoemd, was een Belgisch schilder van 19e-eeuwse dierenschilderijen.
Eugène Verboeckhoven was de zoon van beeldhouwer Barthélemy Verboeckhoven en zou oorspronkelijk in diens voetsporen treden, tot hij gedurende zijn studies aan de Academie van Gent voor de schilderkunst koos. Zijn leermeester daar was de voorname dierenschilder Balthasar Ommeganck. Al in het prille begin van zijn carrière oogstte Eugène Verboeckhoven veel succes met zijn schilderijen: kort na zijn debuut op het Gentse salon in 1820 werden enkele 19de-eeuwse schilderijen aangekocht door buitenlandse musea en in 1832 werkte hij in opdracht van het kersverse Belgische koningshuis. Hij stoffeerde ook regelmatig de schilderijen van bevriende kunstenaars, waaronder Pieter-Frans De Noter, Isidore Verheyden en zijn leerling Louis-Pierre Verwee. Zijn stijl gaat in sterke mate terug op 17e- en 18e-eeuwse dierenschilderijen: tijdens zijn rondreis in 1828 had het werk van Paulus Potter en Nicolaes Berchem een grote indruk op hem nagelaten. Eugène Verboeckhoven schilderde vooral vee en paarden in de wei of op stal, al vervaardigde hij ook enkele schilderijen van leeuwen, tijgers, kangoeroes en slangen. Opvallend is de antropomorfiserende insteek bij de weergave van de dieren: vaak hebben ze een bijna menselijke blik in de ogen.
