Fernand Verhaegen was een Belgische schilder en etser. Hij was voornamelijk actief in Brussel, waar hij zich ontplooide tot een belangrijk exponent van het fauvisme.
De kunstschilder Fernand Verhaegen genoot een schildersopleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Daar ontmoette hij schilders als Rik Wouters en Edgard Tytgat, met wie hij gedurende zijn hele carrière een goede vriendschap zou blijven onderhouden. Na zijn studies nam hij al snel deel aan talrijke tentoonstellingen in Brusselse galeries en salons. Zijn schilderijen waren onder andere te zien op het 21ste salon van La Libre Esthétique en de salons in Antwerpen, Brussel en Gent. Tijdens de Eerste Wereldoorlog voelde de kunstenaar zich genoodzaakt te verhuizen naar Engeland. Hij zou ook een tijd lang verblijven in Parijs, vooraleer hij zich uiteindelijk terug vestigde in Charleroi. Fernand Verhaegens stijlevolutie is op zijn minst gezegd interessant; hij evolueerde van het impressionisme naar het pointillisme, luminisme tot het fauvisme. Als exponent van de zogenaamde Brabantse Fauves liet hij de Waalse folklore schitteren op zijn doeken. Het gebruik van schreeuwerige, contrasterende kleuren en dikke verfstrepen is hiervoor een typisch kenmerk. Daarnaast vervaardigde hij ook etsen, houtsnedes en aquarellen. Toch werd hij al snel bekend onder de noemer van ‘de schilder van Gilles de Binche’.
