Franz van Holder was een 19de-eeuwse kunstschilder gespecialiseerd in de portretkunst, landschapschilderkunst en de genrekunst.
Franz Van Holder werd geboren als de zoon van een schilder en decorateur, waar zijn liefde voor de schilderkunst begon. Bij zijn vader maakte hij decoraties voor salons van de aristocratie als de bourgeoisie. Naderhand volgde hij een opleiding aan de Brusselse Academie van Sint-Gilles. Daarginds verkreeg hij kunstlessen bij Alfred Cluysenaar, een Belgische portretschilder. De kunstenaar is te situeren in de periode van de Belle Epoque te Brussel. De portretten van Van Holder tonen de Brusselse aristocratie en bekende families. De stijl waarmee Franz Van Holder wordt gekoppeld is zowel post-impressionisme als de art nouveau (late 19de eeuw). De kunstenaar trok op verschillende studiereizen doorheen Europa, zo ging hij naar Spanje, vervolgens naar Italië en tenslotte naar Zwitserland, uiteindelijk keerde hij terug naar Brussel. Omtrent 1905 werd hij lid van de ‘Pour l’art’ kunstvereniging te Brussel. Deze vereniging ontstond in 1892 en liep tot zijn einde in 1942. De kunstenaars uit de kunstenaarsvereniging l’Essor waren het namelijk niet meer eens met de visie van de groep waardoor deze (jonge) kunstenaars hun eigen vereniging hadden opgestart, Van Holder was één van die kunstenaars. Naast de bekende portretten, landschappen en genrevoorstellingen, van Van Holder vervaardigde hij ook vooral historieschilderkunst en schilderijen met een religieuze inslag. Zowel Edouard Manet als Camille Pissaro werden inspiraties voor de kunstenaar. De kunststroming van het luminisme beïnvloedde hem, alsook pastueuze toetsen die hij zelf aanbracht in zijn schilderijen. Van Holder ging terug naar Zwitserland en bleef er tot aan zijn dood in 1919. De kunstenaar stierf echter op de jonge leeftijd van achtendertig jaar oud. De werken van Franz Van Holder zijn te zien in diverse musea te Antwerpen, Brugge en uiteraard Brussel.
