Franz (Ritter) von Stuck was een Duitse symbolistische kunstschilder, beeldhouwer, graficus en architect uit de late 19de- en vroege 20ste-eeuw.
Franz von Stuck werd in 1863 geboren als zoon van een molenaar uit Tettenweis. Gedreven door artistieke ambities trok hij in jaren tachtig van de 19de eeuw naar München. Hij volgde er lessen aan de plaatselijke academie. Franz von Stuck keerde zich echter snel af van de traditionele academische stijl en onderzocht de ontwikkelingen van de nieuw opkomende symbolistische stroming. Hij startte zijn carrière als cartoonist voor het tijdschrift de Fliegende Blätter, maar begon ook snel met het maken van schilderijen. In 1889 won hij een gouden met medaille met zijn eerste werk, der Wachter des Paradieses, op een plaatselijke tentoonstelling. Dit monumentale, symbolistische schilderij van twee en een halve meter hoog, zet al direct de toon voor de rest van zijn oeuvre. Succes liet dan ook niet op zich wachten. In 1893 won hij een gouden medaille op de Columbian Exposition in Chicago voor zijn schilderij, die Sünde, misschien wel een van duidelijkste representaties van het voor het symbolisme typerende thema van de “femme fatale”. Op de Parijse wereldtentoonstelling van 1900, nog zo’n cruciaal moment uit de kunstgeschiedenis, won hij dan weer een gouden medaille voor zijn meubelen. Geïnspireerd door het werk van collega Arnold Böcklin, gebruikte hij veel verhalen en thema’s uit de Griekse mythologie. Slangen, vrij ruwe penseelstreken en sterke contrasterende kleuren zijn terugkerende kenmerken in zijn oeuvre. Naast schilder was Franz von Stuck ook beeldhouwer en architect. De invloed daarvan is ook te zien in zijn schilderijen. Zijn monumentale figuren voelen ook daar bijna sculpturaal aan. Als architect besteedde von Stuck veel aandacht aan de kaders rond zijn werken. Hij ontwierp die meestal zelf. Als leerkracht aan de academie in München drukte Franz von Stuck ook zijn stempel op hele reeks jonge kunstenaars, waaronder zwaargewichten uit de 20ste-eeuw zoals, Paul Klee, Josef Albers en Wassily Kandinsky. Zijn eigen stadspaleis, wat beschouwd kan worden als een van de toppunten van zijn architectuurpraktijk, kan tot op heden bezocht worden.
