Henry de Groux genoot bekendheid als een Belgisch schilder en beeldhouwer.
Als zoon van de bekende kunstschilder Charles Degroux, een belangrijk exponent van het sociaal realisme, groeide Henry de Groux op in een kunstminnend milieu. Als autodidact debuteerde hij in 1866 op een tentoonstelling van de Brusselse kunstkring L’Essor. Henry de Groux was ongetwijfeld een manusje van alles; hij was zowel tekenaar, schilder, lithograaf en beeldhouwer. Al snel ontplooide hij zich tot een belangrijk figuur in het Brusselse kunstlandschap van de late 19de eeuw. Zijn magnus opus, genaamd Le Christ aux outgrages, vervaardigde de Groux al op 22-jarige leeftijd. Hiervoor maakte hij gebruik van grote literaire werken van onder meer Dante als inspiratiebron. Het leven van de kunstenaar was instabiel en intens, door de psychische problemen die de vroege dood van zijn vader met zich mee droeg. Toch verliep zijn carrière bijzonder goed. Henry de Groux maakte steevast furore met zijn 19de-eeuwse schilderijen op de succesvolle salons van Les XX, een belangrijke kunstenaarsvereniging met leden als James Ensor, Camille Pissarro en Félicien Rops. Deze laatste genoemde figuur nam de kunstschilder zelfs onder zijn hoede om zijn carrière in Parijs op te starten. Het enfant terrible werd ook in dit kunstencentrum goed ontvangen. Hij verbleef er een tijdje bij de Franse schrijver Léon Bloy, waar hij zich toelegde op het schilderen van portretten van personen met wie hij zich identificeerde. Als archetype van wat men de ‘artiste maudit’ noemt, was hij dan ook grote fan van figuren als Charles Baudelaire, Emile Zola en Richard Wagner. Zijn excentrieke schilderijen, gekenmerkt door opeengestapelde mensenmassa’s en heroïsche of eerder apocalyptische taferelen, ademen dan ook dezelfde sfeer uit als hun werk.
