Jan Joest, ook wel bekend als Jan Joest van Calcar, was een Nederlandse 15de eeuwse kunstschilder van altaarstukken volgens de school van de renaissanceschilder en Oud Meester Jan van Scorel.
Over de levensloop van Oude Meester Jan Joest van Calcar, oftewel Jan Joest, is tot op heden weinig bekend, al vermoedt men dat de laatgotische schilder Derick Baegert, tevens zijn nonkel, de Oude Meester van een gedegen opleiding voorziet. Gebaseerd op teruggevonden documenten stellen historici dat van Calcar tot 1518 in Keulen werkzaam is, waarna hij richting Genua en Napels trekt, om zich uiteindelijk in Haarlem te vestigen en toe te treden tot de lokale Sint-Lucasgilde. In het Schilder-boeck van Karel van Mander wordt melding gemaakt van ene Jan van Calcar als leerling van Titiaan, maar of dit over dezelfde Oude Meester gaat is onduidelijk. Wat wel met zekerheid gesteld wordt is dat Jan Joest als leermeester fungeert voor Oude Meesters Joos van Cleve en Barthel Bruyn. De antieke schilderijen van de Oude Meester worden gekarakteriseerd door de uitzonderlijk weergegeven transparantie en de notie van subtiliteit en het delicate in het weergeven van gezichten. De artistieke taal van Jan Joest van Calcar wordt vaak vergeleken met die van Hans Memling en Gerard David, maar het is vooral de school van Jan van Scorel die zich het sterkst laat herkennen doorheen zijn werk.
