Jean Brusselmans genoot bekendheid als Belgisch schilder, graveur en lithograaf. Hij volgde een opleiding aan de academie van Brussel.
Na het jaar 1904 legde de kunstenaar Jean Brusselmans zich enkel nog toe op de schilderkunst. Zijn stijl evolueerde van een eerder realistische en impressionistische opstelling naar een meer fauvistische inslag. De meest prominente thema’s in de composities van zijn schilderijen zijn het glooiende land en het dorpse leven van Belgisch Brabant. Vanaf 1920 ontwikkelde Brusselmans een eigenzinnige schildersstijl die gekenmerkt is door geometrische en gestilleerde composities. Het gebruik van grote kleurvlakken en constructieve verftoetsen is zeer opvallend in zijn 20ste-eeuwse schilderijen. De ascetische structuur en het sterke coloriet van zijn oeuvre vormen dan ook zijn belangrijkste componenten. Hij schilderde zijn onderwerpen haast zonder diepte, waardoor kleur en vorm scherp naar voren springen. Kunstschilder Jean Brusselmans was goed bevriend met tijdgenoten als Auguste Oleffe, Rik Wouters en Ferdinand Schirren. Ook de invloed van andere Belgische schilders, zoals Constant Permeke en Gustave De Smet, zou steeds belangrijk blijven. Samen met hen maakte Jean Brusselmans deel uit van de opkomende naoorlogse avant-garde in de Belgische schilderkunst. Toch zorgde zijn stugheid en fysieke afstand tot de kunstwereld ervoor dat de schilder lang onder de radar bleef. Pas in de jaren 1940 zou hij erkenning krijgen voor zijn bijzondere werken. Nu wordt Jean Brusselmans gezien als een belangrijk Vlaams expressionist, vanwege zijn grote belangstelling voor lijnen, vlakken en kleuren.
