De Franse kunstschilder Jules Breton was een belangrijk exponent van het realisme.
Het was Félix De Vigne die de familie van de jonge Jules Breton overtuigde om kunst te laten studeren. De Vlaamse kunstschilder was na hun ontmoeting namelijk onder de indruk van zijn uitzonderlijk artistiek talent. Jules Breton trok naar Gent om er in 1843 aan de Academie te beginnen. Drie jaar later verhuisde de jonge kunstenaar naar Antwerpen, om er te studeren onder Gustave Wappers, een bekende Belgische historie- en portretschilder. Hij volmaakte zijn studies aan de Ecole des Beaux Arts in Parijs. Daar ontpopte hij zich tot een schilder van het Franse plattelandsleven. Als exponent van het realisme beeldde hij dan ook vooral het werk, de rust en de feesten op het platteland af. Zijn 19de eeuwse schilderijen werden tentoongesteld op verschillende exhibities gehouden tussen de jaren 1870 en 1890. Zijn oeuvre viel zo goed in de smaak dat de populaire Jules Breton vaak kopieën van zijn eigen werk maakte. Zijn reputatie wedijverde zelfs met die van Eugène Delacroix of Jean-Dominique Ingres ten tijde van zijn dood in 1906. Na een lange periode van relatieve onbekendheid wordt hij nu opnieuw beschouwd als een van de belangrijkste schilders van het dagelijkse leven, met een goed begrip van de oude meesters uit de Italiaanse renaissance.
