Maurice Boel was een Belgische kunstschilder en wever uit de 20ste-eeuw.
Maurice Boel werd in 1913 in een artistieke familie geboren. Voor zijn studies trok hij naar Brussel. Daar kreeg hij les van kunstenaars als Alfred Bastien en Paul Mathieu. Ook kwam hij er in contact met veel gelijkgezinden, onder hen Constant Permeke. Deze had een grote invloed op Maurice Boels vroege 20ste-eeuwse schilderijen. Zijn eerste tentoonstelling ging in 1938 door in de Oostendse galerij Studio. Daar kon hij op lof van James Ensor rekenen. Deze schreef zelfs de inleiding voor zijn tentoonstelling. Tijdens en net na de tweede wereldoorlog maakte hij vrij sensuele figuratieve werken. Daaruit evolueerde hij, zonder vijandigheid jegens de figuratieve kunst, via zijn onderzoek naar kleur, lijn en vorm naar de abstracte kunst. Het is met deze werken dat hij echt bekend zal werd. Beweging is een centraal element in veel van zijn composities. In de schilderijen van Maurice Boel lijken de vlakken haast in een kleurrijke harmonie met elkaar te dansen. Samen met de abstractie kwam ook meer emotie en diepgang zijn oeuvre binnen. Een kwaliteit die hij deelt met andere pioniers van de abstracte kunst als Mark Rothko of Hans Hartung. Hij behoorde dan ook tot een tweede generatie abstracte kunstenaars. Maurice Boel maakte heel strakke composities zoals kubisten Piet Mondriaan en Victor Servranckx. Hij bouwde voort op hun innovaties maar evolueerde ook naar een steeds lyrischere abstractie. Samen met zijn vrouw Opie Boel maakte hij ook wandtapijten. Deze zijn zeer dynamisch en tactiel en getuigen van een diepe kennis van de materie. Maurice en Opie Boel maakten ze zelf op een weefgetouw. In 1988 kreeg hij in het MSK Oostende een retrospectieve.
