Familie van Ruysdael
De familie van Ruysdael, actief in de Nederlanden overheen de 17de eeuw, zijn voornamelijk gekend voor hun landschapsschilderkunst. Dat de kunstenaarsfamilie begint bij Isaack van Ruisdael (1599-1677) valt redelijk letterlijk te nemen. De vader van Isaack en Salomon van Ruysdael (1602-1670) heette echter nog Gooyer, niet Ruisdael. De twee broers veranderden hun naam eens ze verhuisden naar Haarlem en beide landschapsschilder werden. Hij was eigelijk gespecialiseerd als houtbewerking, en maakte kaders voor spiegels en antieke schilderijen. Weinig 17de eeuwse schilderijen zijn vandaag de dag overgeleverd van de oude meester, maar de werken die werden overgeleverd zijn in de stijl van de landschapsschilderkunst van zijn zoon, Jacob van Ruisdael (1629-1682).
Daarnaast was de broer van Isaack, Salomon van Ruysdael, eveneens een 17de eeuwse schilder van landschappen. Hier lijkt een iets lichter kleurpalet aangenomen te worden met minder zwaar penseelwerk dan bij de andere telgen van de familie.
Jacob van Ruisdael (1628-1682), zoon van Isaack, is waarschijnlijk de bekendste en meest bestudeerde telg van de kunstenaarsfamilie. Hij wordt voornamelijk omschreven als een zeer versatiele kunstenaar: hij was schilder, tekenaar en etser. Ook de landschappen, een genre waarin hij gespecialiseerd was, getuigen van veel variatie: dorpszichten, 17de eeuwse schilderijen van vlaktes of romantisch aandoende ‘portretten’ van ruïnes,… Jacob Van Ruisdael schuwt het niet. In zijn latere werk komt het discours van het ‘pittoreske’ landschap steeds meer bovendrijven. Er komt een grote aandacht voor het esthetische, detail en coloriet. Zijn invloed op de latere schilderkunst blijkt groot: de 19de eeuwse romantici en School van Barbizon keken vaak naar de kunstenaar als model en Vincent Van Gogh vond zijn werk ‘subliem’. Ook moderne en hedendaagse kunstcritici laten zich graag uit over de kunstenaar: nu wordt de oude meester gezien als een van de grootste artiesten in de ontwikkeling van de Nederlandse landschapsschilderkunst. De kunstenaars spelden zelf hun naam op verschillende wijzen, vandaar de verschillen in schrijfwijze van de achternaam.
