Anto Carte (1886-1954), voluit Antoine Carte genaamd, was een Belgisch kunstenaar uit de 19e en 20e eeuw.
Anto Carte werd opgeleid aan de stedelijke academie van Bergen alvorens te gaan studeren aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel bij leraars als Emile Fabry, Constant Montald en Jean Delville. Nadien verbleef hij een tijdlang in Parijs, het toenmalige centrum van de moderne Europese kunst. Zijn vroegste schilderijen tonen de symbolistische invloed van zijn leermeesters, later zou hij qua stijl aansluiting vinden bij de Vlaamse expressionisten zoals Gustave Van de Woestyne. In 1923 exposeerde hij met hen op het Salon d’Automne, een jaar later organiseerde hij een solo-expo in het Carnegie Institute in Pittsburgh, waar alle 60 schilderijen verkocht werden. Anto Carte schilderde vooral menselijke figuren uit het stedelijke leven: blinden, vissers, muzikanten, arbeiders… Na een reis naar Firenze voegde Carte harlekijnen toe aan dit repertorium. Met Louis Buisseret stichtte hij in 1928 Groupe Nervia om jonge, Belgische kunstenaars te steunen. In zijn latere carrière legde Anto Carte zich in sterkere mate toe op grafisch werk: naast glas-in-loodramen en posters ontwierp hij ook het Belgische briefje van 50 franc.
