Charles Swyncop was een belangrijk Belgische kunstschilder, tekenaar en lithograaf die vooral actief was tijdens de twintigste eeuw. Hij specialiseerde zich in het vervaardigen van landschappen, stadsgezichten, marines, genretaferelen, portretten en stillevens.
Charles Swyncop genoot een schildersopleiding aan de Academie in Brussel en was ook de leerling en assistent van Alfred Bastien. Toch was het zijn oudere broer, Philippe Swyncop, die hem de belangrijkste kneepjes van het vak bijleerde. Na de voltooiing van zijn studies reisde Charles Swyncop naar Rome, waar hij zich verdiepte in het gebruik van perspectief en iconografie van grote Italiaanse meesters. Hij nam daarna ook deel aan de befaamde wedstrijd van de Romeprijs. In 1920 behaalde de 19de-eeuwse kunstschilder de derde prijs. Gedurende deze vruchtbare periode werkte hij samen met andere oud-leerlingen van Alfred Bastien, waaronder Charles Léonard en Jef Bonheur de belangrijkste zijn. Ook nam hij deel aan een groepstentoonstelling in Maison d’Art Moderne in Brussel, samen met Jean Colin, Jean-Jacques Gaillaird en zijn eigen eerder vermelde broer. Zijn bloemenstillevens en stadsgezichten, die lichte thema’s en motieven zoals spelende kinderen en rijkgevulde interieurs behandelden, vielen in de smaak bij het grote publiek. Charles Swyncop ontwikkelde namelijk al snel een eigenzinnige schilderstijl, gekenmerkt door een brede penseelvoering in de stijl van de Fauvisten. In opdracht van het Ministerie van Koloniën schilderde Swyncop een aantal decoratieve panelen voor de Wereldtentoonstelling van 1930 te Antwerpen. Als lid van de kunstenaarsvereniging La Lierre, waarin hij in contact kwam met schilders als Julius Brouwers en Louis Clesse, nam hij deel aan hun jaarlijkse salons. Op het einde van zijn carrière was Charles Swyncop leraar aan de kunstacademie van Elsene.
