Jean Jacques Gailliard (1890-1976), ook wel Jean-Jacques Gailliard gespeld, was een Belgisch schilder.
Zijn vader, Franz Guilliard, was een impressionistisch kunstenaar bij wie Jean-Jacques zijn eerste lessen kreeg. Nog tijdens zijn humaniora schrijf hij zich in aan de Brusselse Academie voor Schone Kunsten, waar hij les kreeg van o.a. Emile Fabry, Jean Delville, Herman Richir en beeldhouwer Victor Rousseau. Als jonge kunstenaar ontwikkelde Jean Jacques Gailliard een interesse voor occultisme en esoterie, wat zich vertaalde in schilderen met een symbolistische inslag, hoewel vaak geschilderd in pointillistische stijl. In de jaren twintig werd zijn kunst abstracter en geometrischer; tijdens een periode in Parijs correspondeerde Gailliard met kunstenaars als Jean Cocteau en Pablo Picasso en in zijn thuisland sloot hij zich aan bij allerlei kunstenaarscollectieven. Rond 1928 keerde hij terug naar de figuratieve schilderkunst met een stijl die hij zelf surimpressionisme noemde, waarmee hij op zoek ging naar wat schuilgaat achter de zichtbare werkelijkheid. De rest van zijn leven bleef Jean Jacques Gailliard figuratieve kunst maken: hij produceerde heel wat schilderijen van Brusselse en Oostendse landschappen en maakte portretten van bevriende kunstenaars zoals James Ensor en Fernand Khnopff.
