Diego Velazques was als Spaanse kunstschilder tijdens de Gouden Eeuw een toonaangevend exponent van de Barok. Geboren te Sevilla in 1599 groeide hij al snel op tot een prominente hoofdrolspeler van de Spaanse Barok en bleef ook na zijn dood in 1660 belangrijk voor schilders als Pablo Picasso, Salvador Dalì en Francis Bacon.
Al op de prille leeftijd van tien jaar ging Diego Velazques in de leer bij de 16de-eeuwse kunstschilder Francisco de Herrera de Oude. Zijn uitzonderlijk talent kwam echter al snel naar boven en stelt hem in staat om in 1620 zijn eigen atelier te openen in Sevilla. Velazques' virtuositeit en bedrevenheid werd al snel opgepikt door de Spaanse koning die hem uitnodigt om zich als hofschilder te vestigen in Madrid. In deze periode maakt Velazques vooral 17de-eeuwse portretten van de koninklijke familie, waarvan Las Meninas het bekendste voorbeeld is. Geïnspireerd door werken als Tintoretto en Titiaan uit de koninklijke collecties trekt de ambitieuze schilder naar Italië, waar hij beïvloed wordt door Caravaggio als lid van de Napolitaanse School. Het overheersende donkerbruine pigment en sterke clair-obscur neemt hij over, al behoudt hij wel nog zijn voorkeur voor de onderwerpskeuze van Hollandse schilders. Het 17de-eeuwse schilderij Een oude vrouw bakt eieren uit 1618 toont dan ook het alledaagse leven en neemt ook de lagere klassen op. Zijn stijl is realistisch maar vooral de penseelwerking wordt gaandeweg vrijer en robuuster. Zijn eigenwijze maniera en briljante talent maakt hem dan ook vanzelfsprekend één van de grootste Spaanse antieke schilders van de zeventiende eeuw die tot op heden op universele admiratie kan rekenen.
