Georges-Émile Lebacq was een 19de-eeuwse kunstschilder, aquarellist en tekenaar van Belgische afkomst.
Kunstenaar Georges-Émile Lebacq werd geboren in het laat-19de-eeuwse Jemappes, huidig deelgemeente van het Waalse Bergen. Over de initiële opleiding van Lebacq is weinig geweten, wel zou hij omstreeks 1920 een opleiding aanvangen aan de beruchte Académie Julian te Parijs. Aan deze academie zou hij les krijgen van onder meer historieschilder Adolphe Dechenaud en Frans kunstenaar Henri Royer. De 19de- en 20ste-eeuwse schilderijen van Georges-Émile Lebacq tonen aanvankelijk eerder zonnige landschappen, stillevens en portretten in (post-)impressionistische stijl met een teder en vrolijk kleurgebruik, geïnspireerd door zijn zuiderse reizen. Na zijn terugkeer naar België gedurende de Eerste Wereldoorlog toont zijn oeuvre echter een evolutie richting een donker kleurenpalet, waarbij hij veelal de materiële schade van de oorlog op doek brengt. Lebacq zou doorheen zijn levensloop meer dan eens tentoonstellen: onder meer op de Wereldtentoonstelling te Parijs van 1937, waar alsook kunstenaars als Henry Van de Velde, Raoul Dufy en Pablo Picasso te bezichtigen waren. Vandaag zijn de schilderijen van Georges-Émile Lebacq in diverse musea te beschouwen: onder andere het Brusselse Koninklijke Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis, het Musée des Beaux-Arts te Mons en het Musée Renoir in het Zuid-Franse Cagnes-sur-Mer. De 19de-eeuwse kunstschilder overleed op 74-jarige leeftijd te Brugge.
