Jacob de Gheyn II, ook wel gekend als Jacques, was een 16de-eeuwse Zuid-Nederlandse schilder en graveur die de overgang van het Noordelijk maniërisme naar de Nederlands variant inluidt.
Oude Meester Jacob oftewel Jacques de Gheyn II wordt in zijn jonge jaren opgeleid door zijn vader: tekenaar, graveur en glasschilder, Jacob de Gheyn I. Op 20-jarige leeftijd verhuist de Oude Meester naar Haarlem, waar hij bij niemand minder dan Hendrik Goltzius in de leer gaat. Rond 1600 beslist Jacob de Gheyn II om de kunst van het graveren achter zich te laten en zijn praktijk exclusief op schilderen en etsen te richten. De Oude Meester zal doorheen zijn carrière vaak voor het Nederlandse koningshuis werken, meer specifiek voor prins Maurits en zijn broer, prins Frederik Hendrik. Met zijn antieke 16de-eeuwse en 17de-eeuwse schilderijen verricht Jacob De Gheyn II heel wat pionierswerk: hij schildert enkele van de vroegste bloemstillevens, vanitassen en vrouwelijke naakten in de Nederlanden. De Oude Meester kent een roemrijke en productieve carrière, zo zijn er maar liefst 1500 tekeningen van hem bewaard. Ook zijn zoon, Jacob de Geyn III, kiest na een opleiding bij zijn vader voor het artistieke pad als zelfstandig graveur.
