De Haarlemse 17de-eeuwse kunstschilder Pieter de Grebber leefde tussen 1600 en 1652 en was vooral actief in de Noordelijke Nederlanden.
Als zoon van een 16de-eeuwse schilder en borduurwerker, Frans Pietersz de Grebber, kreeg Pieter de Grebber al snel een opleiding in de kunsten van zijn leermeester genaamd Hendrick Goltzius. Oud meester Pieter de Gebber werd al snel een pionier die vooral op stillistisch gebied heel veel vernieuwing bracht in de Gouden Eeuwse schilderkunst. Zijn oeuvre is classicistisch maar beeldt wel meestal eigentijdse taferelen af. De welvarende Haarlemse man was een kind van zijn tijd; hij vervaardigde vooral portretten, historie- en altaarstukken maar ook een aantal plafondschilderingen. Zijn werk getuigt van een absolute virtuositeit en een zekere overzichtelijke helderheid, steeds weergegeven in een licht kleurenpallet. De 17de-eeuwse Oude Meester stond ook onder invloed van befaamde kunstschilders als Peter Paul Rubens, Rembrandt en het Utrechtse Caravaggisme. Zijn traktaat, Regulen welcke by een goet Schilder en Teyckenaar geobserveert en achtervolght moeten werden, legt de regels van de Gouden Eeuwse kunst vast die al snel veel opvolging kregen van Classicistische kunstschilders in Haarlem en daarbuiten. Zijn belangrijkste leerling is de kunstschilder Nicolaes Berchem.
