De Bamboccianti in het 17e-eeuwse Rome
Met de welluidende term Bamboccianti omvat men het hele gezelschap aan Oude Meesters uit de Nederlanden, die zich rond de 17e-eeuw richting Rome begeven en daar de 16e-eeuwse artistieke traditie van de genreschilderkunst introduceren. De antieke schilderijen van de Bamboccianti worden vervaardigd in een naturalistische stijl, waardoor de algemene opvatting heerst dat dit realistische portretten van Rome en haar volksleven voorstellen. Dit wordt echter hevig betwist door tijdsgenoten, die beweren dat de 17de-eeuwse schilderijen van de Oude Meesters van de Bamboccianti eerder complexe allegorieën zijn, die kritiek leveren op de archaïsche schilderkunst. De genrestukken in Rome behelzen heel wat terugkerende motieven en onderwerpen, zoals het afbeelden van voedsel-en drankverkopers, bedelaars, boeren, en prostituees, maar kent tegelijk ook heel wat variaties.
Zo zal de focus van de Bamboccianti in de tweede helft van de 17e-eeuw verschuiven, en zal het anekdotische element het winnen van het omringende landschap. Hoewel de houding van academici en kunstcritici ten aanzien van de antieke schilderijen van de Bamboccianti aanvankelijk negatief is, zullen de genrestukken fel gegeerd zijn. Dit is te verklaren aan de gewijzigde trend waar de voorkeur werd gegeven aan schilderijen in plaats van fresco’s en de honger naar een nieuw soort kunst onder de kunstliefhebbers. Enkele bekende Oude Meesters van de Bamboccianti zijn Jan Miel, Karel Dujardin, Andries Both, Michiel Sweerts en Jacob van Staverden.
