Frans Smeers genoot bekendheid als kunstschilder van portretten, stillevens en genretaferelen. Hij was een belangrijk exponent van het Belgisch postimpressionisme.
De Belgische kunstschilder Frans Smeers voltooide eerst een opleiding tot decorateur vooraleer hij zijn studies aanving aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel. Daar was hij een leerling van onder meer Jan Portaels en Joseph Stallaert. Beide figuren waren toen reeds al befaamd voor hun oriëntalistisch geïnspireerde schilderijen. Toch kiest de jonge Frans Smeers in het begin van zijn loopbaan als professioneel kunstschilder resoluut voor een meer realistisch getinte stijl. Na het jaar 1900 evolueerde deze ook steeds meer richting het luminisme. Samen met befaamde tijdgenoten als Jef Lambeaux en Alfred Bastien stichte hij de kunstkring Le Sillon op. Deze vereniging van Brusselse beeldende kunstenaars was een opvolger van de groep genaamd Voorwaarts. Men wou op deze manier een tegewicht bieden voor het toen dominante neo-impressionisme en symbolisme, door terug te gaan blikken op de rijke Vlaamse schilderkunst uit het verleden. Andere belangrijke leden van de groep waren Emile Thysebaert, Maurice Wagemans en Armand Apol. Le Sillon genoot vooral bekendheid voor diens succesvolle groepstentoonstellingen, waar jong en fris talent steevast een centrale rol in speelde. Ook Frans Smeers nam deel aan de Salons van 1899 en 1900. Ook was de kunstschilder lid van de kunstenaarsvereniging genaamd Cercle Artistique d’Auderghem. Zijn belangrijkste navolgers zijn Maurice Wyckaert, Geoge Lamillotte en Germaine Chardon.
