Jan Hermansz. van Bijlert, één van de oprichters van de Bentveughels, was een Nederlandse kunstschilder van voornamelijk portretten en genretaferelen in de stijl van het Utrechts Caravaggisme en het classicisme.
Oude Meester Jan Hermansz. van Bijlert zet zijn eerste stappen in de wondere wereld van het schilderen en het kunstenaarsleven onder het toeziend oog van Abraham Bloemaert, een belangrijke schilder in het Noord-Nederlands maniërisme. Vanuit Utrecht reist Jan Hermansz. van Bijlert richting Parijs, Aix-en-Provence en Rome, waar hij samen met andere Oude Meesters Adriaen van der Kabel en Samuel van Hoogstraten de Bentveughels opricht: een groep Nederlandse en Vlaamse kunstenaars die in Rome werkzaam zijn. Van Jan Hermansz. van Bijlert wordt wel eens gezegd dat hij in “erg gelukkig in vrolijkheid en rijkdom” leefde, aldus kunstenaarsbiograaf Joachim Von Sandrart, wat zijn meerdere huwelijken wel eens zou verklaren. Naast alle vrolijkheid wijdt de Oude Meester zijn leven volledig aan de 17de eeuwse schilderkunst en wordt deken van de lokale Sint-Lucasgilde wanneer hij terugkeert naar zijn geboortestreek. Eenmaal aan het thuisfront wordt hij leermeester en neemt hij Ludolf de Jongh, Abraham Willaerts en Betram de Fouchier onder zijn vleugels. De antieke schilderijen van Jan Hermansz. van Bijlert starten geheel volgens de traditie van het Utrechts Caravaggisme, om een langzaamaan te evolueren richting het classicisme van de 17e-eeuw.
