Schilderkunst in grisaille

De term grisaille wordt gebruikt voor schilderkunst die uitgevoerd is in grijstinten of andere neutrale kleuren. Een antiek schilderij in grisaille kan een op zichzelf staand werk zijn, maar de techniek wordt evengoed gebruikt als onderlaag voor een ‘gekleurd’ olieverfschilderij of als model voor de graveur van prenten. Schilderen in zwart-wit heeft het voordeel dat het sneller en goedkoper is dan werken met kleur, maar doorheen de eeuwen heen werden grisailles ook gewaardeerd omwille van hun esthetische eigenschappen, niet in het minst door oude meesters uit de Nederlanden. Zo beeldde Jan van Eyck twee heiligen op de buitenpanelen van het Lam Gods af in grijsschakeringen om de indruk te wekken van beeldhouwwerk. Van 17de-eeuws meester Pieter Bruegel de Oudere zijn enkele taferelen in zwart-wit overgeleverd, net zoals van Rembrandt. In de achttiende eeuw kent de grisailleschilderkunst opnieuw een hoogtepunt met het werk van Marten Josef Geeraerts (1707-1791), een Antwerpse meester van trompe l’oeil-grisailles als imitatie van bas-reliefs.